لحن سخنرانی‌های شورانگیز هیتلر را از یاد ببرید و به تنها صدای ضبط شده هیتلر که در آن در حال صحبت خصوصی است، گوش کنید!

آدولف هیتلر به درستی بر این باور بود که قدرت تأثیرگذاری صدا، از کلمات بیشتر است. یعنی به صورت متناقضی گرچه ممکن است ژرفای معانی مطرح شده در کتاب‌ها و مقالات بیشتر باشد، اما این سخنرانی‌های شورانگیز هستند که توده‌ها را به جنبش درمی‌آورند.

او جایی گفته بود که:

«هر جنبش بزرگی روی زمین، رشد خود را مدیون سخنرانان بزرگ است و نه نویسندگان بزرگ.»

در مورد هیتلر هر قضاوتی داشته باشیم، باید اعتراف کنیم که یکی سخنران واقعا ماهر بود. سخنرانی‌های او تأثیرگذار و هیپنوتیزم‌کننده بودند.

هیتلر البته یک سخنران مادرزاد نبود. او ذاتا عادت به گفتگوهای کوتاه داشت و حتی تا اندازه‌ای در برخوردها، خجالتی به نظر می‌رسید.

اما هوشمندی او این بود که این نقطه ضعف‌اش را شناسایی کرد و در پی برطرف کردن آن برآمد.

عکس‌هایی از او وجود دارد که او را در حال تمرین سخنرانی نشان می‌دهد، او در این تمرین‌ها، تُن، اشارات و زبان بدن را تمرین می‌کند. (در این مورد در یک پزشک بخوانید: عکس‌هایی که هیتلر درخواست کرده بود، نابود شوند.)

بسیار مایه تأسف است که ما هیچ صدای ضبط شده‌‌ای از این تمرین‌ها نداریم.

اما خوشبختانه از هیتلر یک صدای ضبط شده از یک مکالمه خصوصی وجود دارد. این مکالمه بین او و بارون کارل گوستاف امیل مانرهایم -فرمانده نیروهای دفاعی فنلاند- در ۴ ژوئن سال ۱۹۴۲ صورت گرفته بود.

هیتلر در این زمان به بهانه ۷۵ مین سالگرد تولد مانرهایم، با او دیدار کرد. در حالی که رسانه‌ها حاضر بودند تا سخنرانی‌های تشریفاتی را پوشش بدهند، دیداری خصوصی بین هیتلر و مانرهایم انجام شد. دیداری که در واقع یک مذاکره بود. هدف هیتلر این بود که علیه شوروی، متحدانی برای خود بیابد. مانرهایم گرچه با این ایده موافق بود، اما نمی‌خواست مردم چیزی از آن بدانند.

در آن زمان یک مهندس وابسته به یک شرکت رسانه‌ای فنلاند به نام Yle، تصمیم گرفت که بعد از رویداد تشریفاتی، به ضبط صدای ملاقات ادامه بدهد. اسم این مهندس، تور دامن بود.

البته اس اس با فاصله کمی، یعنی فقط ۱۱ دقیقه، متوجه ضبط شدن مکالمه شد و از دامن خواست که ضبط را متوقف کند. البته این درخواست آنها با تحکم و تهدید به مرگ، همراه بود! آنها دستور دادند که نوار ضبط شده را از بین ببرد.

در نهایت نوار مهر و موم شد و تحویل شرکت رسانه‌ای و سپس اداره سانسور فنلاند شد.

در سال ۱۹۵۷ این نوار مجددا تحویل شرکت رسانه‌ای Yle داده شد و چند سال بعد به صورت عمومی پخش شد.

اما در آن زمان خیلی‌ها که گوششان به سبک خاص سحنرانی‌های هیتلر عادت کرده بود، باور نمی‌کردند که این نوار اصالت داشته باشد و تصور می‌کردند که صدای هیتلر را هنرپیشه‌ای ادا کرده است.

اما بعد از بررسی دقیق و کمک گرفتن از اشخاص نزدیک به هیتلر، مثل محافظ شخصی او، سرانجام متوجه حقیقی بودن صدای ضبط شده هیتلر شدند.

در انتها می‌توانید به صدای هیتلر در این گفتگویی ۱۱ دقیقه‌ای گوش کنید. ترجمه انگلیسی مکالمه را هم می‌توانید ببینید: